Een ijsberg in Londen

Zo zeg....dat is fff wennen. Ik sta ineens in een wereldstad, nou zeg maar gerust: in een compleet andere wereld. BAM. Hij hakt erin. Een face-check op the airport bij binnenkomst. Van mij, van mijn kinderen.

"Ach toe maar ".... ik kan trouwens ook geen kant op.

Er is hier veel, heel veel en het is vooral heel, heel erg druk. Voel wel ineens het nut van het tijdsverschil.

Nou..dat uurtje extra vandaag heb ik wel nodig om dit alles even te laten bezinken. Ergens is de stad groots en machtig...

Maar het voelt als een voorproefje op onze "mooie" 15 minuten steden,

met overal in- en uit checken.

Overal camera's en een vriendelijke vrouwenstem probeert me voortdurend te waarschuwen. "Watch out for pickpockets! If you see something strange...say it and we'll sort it." Ik snap het, allemaal in het belang van mijn eigen veiligheid. Maar het voelt als een hele nare lage trilling,

en ik heb toch het gevoel dat ze me daarzo willen houden. Ik weet: dit is niet nieuw, en zeker niet in Londen. Maar IK ben er nu. Hier. Punt. Met alles wat ik ben.

Ik sta erbij en kijk ernaar, vol van verbazing.

Ik zie al die mensen, al die hectiek en ik denk alleen maar...OMG. Als ik naar al die gezichten kijk, hoop ik zo dat er heel-veel-meer is Dat hier van alles onder verstopt zit In ieder geval meer, dan wat ik hier en nu letterlijk kan zien. Ik voel het meteen, het raakt mijn verlangen.....en ik zit er middenin. O wat wens ik iets anders. Voor hen, voor de wereld, en voor mezelf.

Ik wens mensen die stil staan Veelzeggende stiltes, in al dit lawaai. Ik hoop op diepgaande gedachtes,

bewust gesproken woorden, achter al die mobieltjes en oordopjes. Ik wens vooral echt contact. Geen verdoofdheid of leegte, Maar verbinding, gevoel...en echte ontmoetingen. Maar ik zie het even niet vandaag, iedereen hier lijkt zichzelf en elkaar voorbij te razen. Er is zoveel, en tegelijk ook zo weinig. Totdat ik hiermee stop. Stil sta. Zelf mijn focus weer naar binnen breng. In alle hectiek, de stilte zoek in mezelf. Ik probeer te voelen wat dit over mij zegt, waarom ik dat zo ervaar en zie. Eerst maar eens mijn eigen energieveld verkleinen. Ik ben er gewoon niet zo goed in als anderen continu door mijn aura shuffelen. En eerlijk gezegd, ik ben ook werkelijk niks van dit alles gewend.

Dat is ook ok, ik mag effe balansen. Dus ik ga er voor zitten, even schrijven, Mijn eigen trilling weer verhogen. Ik voel me klein...groots...allebei tegelijk.

Dat is ook de kracht van zo'n mega stad. En dat is prachtig. Het boost mijn vertrouwen, ik kan er weer mee "zijn". Alles heeft een reden, dus ook hier. Een ding weet ik inmiddels zeker. Niets is wat het lijkt, dus ook in positieve zin. Daar vertrouw ik op. Op de kracht van verborgenheid. Op de kracht van alles wat niet zichtbaar is. Dat ik nu, op dit moment, alleen het topje van de ijsberg zie. Dit alles wordt me helder, en grappig genoeg krijg ik vrijwel meteen andere signalen.

Ik zie het. Ineens. Een vrouw tegenover me in de metro leest een boek. "Find your why" van Simon Sinek. Het doet me meteen glimlachen, maakt me oprecht blij. Zie je wel.. een ijsberg in Londen.

Het is soms verstopt....maar het is er, altijd.

Als ik het zelf wil zien. Mijn missie is, om deze dagen te genieten. Meebewegen, en door alle prikkels heen te focussen op dat wat ik graag wil zien.

Dan is het er, ook in deze hectiek. Ik geniet van mijn gezin. De jongens die zich alles zo snel eigen maken. Sneller dan ik.

Ze houden zich makkelijk staande in deze grote stad, maar zien ook wat ik zie.

Ik ben dankbaar voor mijn liefste, die gewoon ontzettend veel van mij houdt.

Hij is er ok mee, ondanks dat hij me af en toe onverklaarbaar en ongrijpbaar vindt. Ik geniet intens van mijn dochter, tijdens de Harry Potter studio tour.

Dit is haar "te-gekke-kado" voor haar 11e verjaardag, en wat ben ik trots op haar.

Ik besef me dat wij allebei geloven in magie en onzichtbare krachten.

Ik hoop dat ik haar meegeef altijd te geloven in haar eigen-wijs-heid en haar grenzeloze mogelijkheden. Ik stroom vol met liefde en voel me enorm thuis in deze prachtige tovenaars wereld. Ik hou er van. Meer mijn "werkelijkheid" dan Londen zelf. Grappig. Hoe waardevol toch, om dit alles mee te maken.

In mezelf, in Londen. Maar wat heerlijk om weer thuis te zijn. Opvallend is de rust en stilte, met alleen de vogeltjes, in mijn eigen tuin.

Ik voel me een ontzettend rijk mens, ben intens blij met alles wat ik heb.

Namaste. Mij-mering van Ieke Augustus 2023