Vanaf dat ik weet, ik schat een jaar of 7
was ik heel erg goed in geven
Waarschijnlijk herkenbaar, voor heel veel mensen
om vooral te luisteren en leven naar andermans wensen
Ik begon toen al te verzamelen, zoals ik nu weet
ik was een sociaal meisje, zo lief wat ik deed
Ik had mijn eigen "ach-toe-maar" beleid
het ontstond vanzelf, uit liefde en dienstbaarheid
Ik had lieve warme ouders, een fijne jeugd, werkelijk niks te klagen
dus zeker geen reden om wat anders voor mezelf te vragen
In mijn hoofd hoorde ik wel vaak “ach-toe-maar” als raad
het was een soort gewenning, ach je weet wel hoe dat gaat
Later zou dat wel veranderen
Als je groot bent zorg je wel goed voor jezelf, en niet alleen voor anderen....toch?
Er waren volop "ach-toe-maar" momenten, ik leek ze te sparen
het werd een behoorlijk grote berg, na al die jaren
"Ach-toe-maar" ik ga wel even opzij
"Ach-toe-maar", het is ook niet zo belangrijk voor mij
"Ach-toe-maar", 'het is wat het is', & 't heeft geen zin om te zeuren'
"Ach-toe-maar", het moet namelijk toch gewoon gebeuren
Vaak zei ik het uit liefde, soms uit schuld
meestal uit onzekerheid, of voor andermans ongeduld
Om maar niet teveel te roeren, om het brandje te blussen
om het niet te laten escaleren, om de boel te sussen
Telkens als ik “ach-toe-maar” zei
negeerde ik iets, een klein deel van mij
Ergens had ik dat wel in de gaten
maar ik dacht natuurlijk "ach-toe-maar", dus heb het zo gelaten
Het was oke, ik was gelukkig met alles wat ik had
totdat iets in mij ging protesteren, ik verdiende meer, ja dat
Ik verdien het beste, het liefste en het mooiste van mij
ik voelde aan alles... nu is het tijd voor mij
Ineens zag ik hem, ineens was hij daar
die grote berg, een verzameling "ach-toe-maar", van toch wel 40 jaar
Het was tijd om op te ruimen, een voor een, en met de hand
aanpakken en alles opnieuw bekijken, zodat het op de juiste plek beland
Gewoon beginnen, rug recht, schouders er onder
maar het kostte me bloed zweet en tranen
Soms ging ik in mijn eigen berg ten onder
Me gewoon herpakken en gaan staan, want ik ben de moeite waard
om alles nog eens aan te kijken, wat ik zo lang had bewaard
Soms was het eenvoudig, mochten dingen direct naar de stort
Dat was inmiddels geheeld door mijn leven, daarmee deed ik mezelf niet tekort
Andere dingen die lagen al langer, die wilden gezien
ik voelde het meteen, was het dan nu de tijd misschien?
Opnieuw doorvoelen, soms opnieuw verdriet of pijn
maar daardoor kreeg het een nieuw plekje, het mag er nu gewoonweg zijn
Ik voelde me steeds beter, ik kwam in mijn kracht
stond zelf aan het roer, en ik kon het handelen...dat had ik nooit van mezelf verwacht
Een onzekere reis, niks komt voor niks, en alles pas op zijn tijd
dat is niet af te dwingen, zeker niet na zo’n lange tijd
Maar wat een verlichting, wat een vrede in en om mij heen
bij alles dat ik opnieuw bekijk, dat gun ik werkelijk iedereen
Inmiddels doe ik zo min mogelijk “ach-toe-maar”
alles in mij gaat protesteren
Alles wat dat nog van mij vraagt, dat laat ik los
geef ik in liefde terug, aan de ander, die mag daar wat van leren
Iedereen voelt het
Niemand wordt blij van iets dat een ander liever niet voor jou doet
oneerlijkheid geeft niemand kracht, het is voor niks of niemand goed
Je ziet het overal, niets is meer te verbloemen
als ik naar de huidige wereld kijk, kan ik tal van zaken benoemen
Mensen worden uitgedaagd, moeten zo ontzettend diep gaan
totdat ze de kracht in zichzelf vinden, voor hun waarheid durven te gaan staan
De tijd is daar, het gaat vliegensvlug
alles wat je zelf uitdraagt, komt direct en heel hard bij je terug
Focus op een liefdevolle wereld, dan is hij er, dat is je grootste kracht
Blijf bij jezelf, doe datgene wat werkelijk klopt,
erken dat je “acht-toe-maar" zei of dat je het weer eens hebt gedacht
Onderschat jezelf niet, weet wat je doet, waar jij voor staat
wat je ziet dat ben je zelf, dat is nou eenmaal hoe het gaat
Je bewust worden van dit alles, dat is het mooie, maar ook wel het 'irritante' aan dit hele verhaal
want het zinnetje "ach-toe-maar" hoor ik nu 'anders' en werkelijk overal....
Tja.... in mijn oren klinkt het waarschijnlijk nooit meer normaal.
Mij-mering van Ieke
Februari 2023
Comments